56. Samantala, patuloy ang kapangyarihang pang-ekonomya na bigyang-katwiran ang kasalukuyang pandaigdigang sistema kung saan mas inuuna ang ispekulasyon at ang paghahabol sa pinansyal na ganansya, kung saan bigo itong tingnan ang konteksto, pabayaan man ang mga epekto nito sa dignidad ng tao at likas na kapaligiran. Dito'y nakikita natin kung paano ang mahigpit na kaugnayan ng pagkasira ng kapaligiran at ang marawal na kalagayan ng tao at etika. Maraming mga taong magkakaila na may ginawa silang mali dahil patuloy na pinapupurol ng pagkagambala ang ating kamalayan kung gaano nga ba kalimitado at may hangganan ang ating mundo. Bilang resulta, ang anumang may karupukan, tulad ng kapaligiran, ay hindi maipagtatanggol sa harap ng sinasambang pamilihan, na naging natatanging batas". [3]
57. Nakikinita na natin, na pag mauubos na ang isang likasyaman, maitatakda ang isang tagpuan para sa mga bagong digmaan, kahit sa pagkukunwaring may marangal na paghahabol. Lagi nang matinding napipinsala digmaan ang kapaligiran at ang mayamang kultura ng sangkatauhan, mga panganib na lumulubha kapag isasaalang-alang ang armas-nukleyar at sandatang biyolohikal. "Sa kabila ng mga pandaigdigang kasunduan na nagbabawal sa kemikal, bakteryolohikal at biyolohikal na digmaan, ang totoo'y patuloy ang pananaliksik sa laboratoryo upang bumuo ng mga bagong armas pang-opensa na kayang baguhin ang balanse ng kalikasan". [34] Dapat biyan ng pulitika ng higit na pansin ang mag nakikinitang bagong mga labanan at tugunan ang mga dahilan na maaaring humantong doon. Subalit pinatunayang pinakamatinding lumaban sa mga pagsisikap na ito ang mga makapangyarihang pinansyal na interes, at ang pulitikal na pagpaplano'y nauuwi sa kakulangan ng lawak ng pananaw. Ano ang makahihikayat sa sinuman, sa yugtong ito, na panghawakan ang kapangyarihan upang magunita lamang sa kanilang kawalang kakayahang umaksyon ng agaran at kapag kailangan nang kumilos?
58. Sa ilang bansa, may mga positibong halimbawa ng pagpapabuti sa kapaligiran: mga ilog, na kayrumi na sa ilang dekada, ay nililinis na; ang mga taal na kakahuyan ay muling ibinalik; pinaganda ang mga tanawain, salamat sa mga proyektong muling pagbabago ng kapaligiran; itinayo ang magagandang gusali; isigawa ang mga pagsulong sa produksyon ng enerhiyang hindi-marumi at ang pagpapahusay sa pampublikong transportasyon. Hindi malulutas ng mga nagawang ito ang pandaigdigang suliranin, subalit ipinakita nito na may kakayahan ang mga tao na positibong mamagitan. Sa lahat ng ating limitasyon, ang pagpapakita ng kagandahang-loob, pagkakaisa at pangangalaga ay maaaring di pa mabuti, ngunit nilikha tayo para sa pag-ibig.
59. Kasabay nito, maitatala natin ang paglitaw ng isang mali o mababaw na ekolohiya kung saan dala nito'y pagiging kampante at nasisiyahan sa pagwawalangbahala. Tulad ng madalas mangyari sa panahon ng matinding krisis na nangangailangan ng mapangahas na pagpapasiya, natutukso tayong isiping ang nagaganap ay hindi lubusang malinaw. Sa mababaw na pagtingin, bukod sa ilang nakikitang senyales ng polusyon at pagkasira, tila baga hindi mukhang malubha ang mga bagay-bagay, at magpapatuloy na mabuhay ang planeta sa ilan pang panahon. Ang mga tulad nitong hindi makatwiran ang nagsisilbing lisensya upang magpatuloy sa ating kasalukuyang estilo ng pamumuhay at mga modelo ng produksyon at pagkonsumo. Ito ang pamamaraan ng tao upang palalain ang kanilang bisyong nakasisira sa sarili: sinusubukang hindi ito makita, sinusubukang hindi ito matanggap, binibinbim ang mga mahahalagang desisyon at nagkukunwaring hindi ito mangyayari.
VII. SAMUTSARING KURO-KURO
60. Panghuli, kailangan nating kilalanin ang iba't ibang pagtugon at uri ng pag-iisip na lumilitaw hinggil sa kalagayang ito at sa mga posible nitong kalutasan. Sa sukdulan, nakikita nating yaong nagpipilit tanganan ang mito ng progreso at nagsasabi sa ating ang mga problemang ekolohikal ay lulutasin nila sa pamamagitan ng aplikasyon ng bagong teknolohiya at ng walang anumang pangangailangan isaalang-alang ang kabutihang asal o matinding pagbabago.
Sa kabilang dulo naman ay yaong tumitingin na ang mga tao at ang kanilang pakikialam ay hindi lamang isang banta, inilalalagay sa panganib ang pandaigdigang ekosistema, at ang presensya ng tao sa planeta ay dapat mabawasan at ang lahat ng anyo ng pakikialam ay ipagbawal. Ang anumang maaaring mangyari sa hinaharap ay dapat mabuo sa pagitan ng nabanggit na dalawang kaduluhan, dahil wala namang iisang landas sa isang solusyon. Kaya posible ang samutsaring panukala, na lahat ay kayang pumasok sa mga pag-uusap na may pananaw na makapagbuo ng mga komprehensibong solusyon.
Itutuloy...
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento