talata 201-205

201. Ang mayorya ng mga taong naninirahan sa ating planeta ay nagpapahayag na sila'y mga mananampalataya. Dapat itong mag-udyok sa mga relihiyon upang mag-usap-usap para sa kapakanan ng pagprotekta sa kalikasan, pagtatanggol sa mga dukha, at pagbubuo ng mga talakupan ng paggalang at kapatiran. Ang mga diyalogo sa pagitan ng iba't ibang mga agham ay kinakailangan din naman, bagamat ang bawat isa'y maaaring mapiit sa kanilang sariling wika, habang ang pagdadalubhasa ay humahanting sa isang tukoy na pagkabukod at ang pagkaabsoluto ng kani-kanilang sariling larangan ng kaalaman. Ito ang nakahahadlang sa atin upang epektibong karapin ang mga suliraning pangkapaligiran. Kinakailangan din ang isang pag-uusap na bukas at naggagalangan sa pagitan ng iba't ibang kilusang ekolohikal, kung saan ang mga tunggaliang ideolohikal ay madalas na nakakaharap. Ang dagsin (gravity) ng krisis ekolohikal ay nag-uudyok na pansinin natin ang kagalingang panlahat, na pinapasok ang isang landas ng pakikipag-usap na nangangailangan ng pasensya, disiplina sa sarili at pagiging mapagbigay, na laging isinasaisip na "ang reyalidad ay mas malaki pa kaysa ideya". [143] 

KABANATA ANIM

EKOLOHIKAL NA EDUKASYON AT ISPIRITWALIDAD

202. Maraming bagay na dapat magbago ng larangan, ngunit higit sa lahat tayong mga tao ang dapat na magbago. Kulang tayo ng kaalawan sa ating pangkalahatang pinagmulan, ng kapwa natin pag-aari, at ng isang kinabukasang dapat ibahagi sa lahat. Ang batayang kamalayang ito ang kayang makapagbuo ng bagong mga paniniwala, kaugalian at anyo ng buhay. Isang mahusay na kultura, ispiritwal at pang-edukasyunal na hamon ang nakatindig sa ating harapan, at inuudyukan tayong magtakda ng mahabang landas ng muling pagbabago.

I. TUNGO SA ISANG BAGONG PARAAN NG PAMUMUHAY

203. Dahil ang merkado'y maaaring itaguyod ang isang matinding konsyumerismo sa pagsisikap na maibenta ang mga produkto nito, madaling mabitag ang mga tao ng unid ng pagbili at paggastos ng hindi naman kailangan. Ang mapilit na konsyumerismo ay isang halimbawa kung paano nakakaapekto sa mga indibidwal ang modelong tekno-ekonomiko. Nakini-kinita na ito noon ni Romano Guardini: "Ang mga gadyet at teknikong ipinilit sa kanya ng mga padron ng produksyon ng makita at ng abstraktong pagpaplano ng masa ay natanggap ito ng tao ng gayon; sila mismo ang mga anyo ng buhay. Maging ito man ay nasa mataas o mababang antas ng masa at kumbinsido ang tao na ang kanyang pagang-ayon ay parehong makatuwiran at makatarungan". [144] Dinadala ng modelong ito ang mga tao upang paniwalaang sila'y malaya hangga't mayroon silang kalayaang nadarama. Ngunit ang totoong malaya ay ang iilang maytangan ng kapangyarihang pang-ekonomya at pampinansya. Sa gitna ng ganitong pagkalito, hindi pa nakakamit ng sangkatauhang postmoderno ang isang bagong kamalayan ng sarili na kayang magbigay ng gabay at direksyon, at ang kakulangan nito ng pagkakakilanlan ang pinagmumulan ng pagkabalisa. Napakarami nating paraan at kakaunti ang marupok na pinatutunguhan. 

204. Ibinubunga ng kasalukuyang daigdigang kalagayan ang pagkadama ng kawalang-tatag at kawalang katiyakan, na siya namang nagiging "akatan (seedbed) ng kolektibong pagkamakasarili". [145] Pag ang tao'y nakasentro sa sarili at nakapaikot lang sa sarili, tumitindi ang kanilang pagkagahaman. Kung gaano ang kawalan sa puso ng isang tao, mas matindi ang kanyang pangangailangang bumili, mag-ari at magkonsumo ng maraming bahay. Tila baga imposible nang makamit ang limitasyong ipinataw ng reyalidad. Sa ganitong pananaw, nawawala na rin ang tunay na kahulugan ng pangkalahatang kagalingan. Habang ang ganitong mga gawi ay lalong lumalaganap, iginagalang lamang ang panlipunang kagawian pag hindi ito sumasalungat sa personal na pangangailangan. Kaya ang pag-aalala natin ay hindi limitado lang sa banta ng matinding nangyayari sa klima, ngunit dapat ding umabot sa kahihinatnang kalamidad ng panlipunang kaguluhan. Hahantong lamang sa karahasan at parehong pagkawasal ang pagkahumaling sa konsyumeristang paraan ng pamumuhay, higit sa lahat pag ang ilang tao ay may kakayahang panatilihin ito.

205. Gayunman ang lahat ay hindi nawala. Ang sangkatauhan, bagamat kayang mabuhay sa pinakamasamâ, ang sarili nila'y kaya ring umangat, pinipiling muli kung ano ang mabuti, at lumikha ng bagong simula, sa kabila ng kanilang mental at panlipunang pagpapakondisyon. Nagawa nating tumingin ng tapat sa ating mga sarili, upang kilalanin ang ating malalim na sama ng loob, at upang pumasok sa bagong landas ng tunay na kalayaan. Maaaring sistemang ganap na susugpouin Walang sistema sa ating pagiging bukas sa kung ano ang mabuti, totoo at maganda, o ang ating bigay-ng-Diyos na kakayanan upang tumugon sa kanyang biyaya na kumikilos ng malalim sa ating puso. Nananawagan ako sa lahat ng tao sa buong mundo na huwag kaligtaan ang ating dignidad na atin naman. Walang sinumang may karapatang tanggalin ito sa atin.

Itutuloy...