46. Kasama sa panlipunang dimensyon ng daigdigang pagbabago ang epekto ng inobasyong teknolohikal sa pag-eempleyo, hindi pagtanggap sa lipunan, isang di makatarungang pamamahagi at pagkonsumo ng enerhiya at iba pang serbisyo, panlipunang pagkasira, pagtaas ng bilang ng karahasan at ang pag-usbong ng mga bagong anyo ng panlipunang pagsalakay, ilegal na pagbebenta ng droga, ang dumaraming paggamit ng droga ng mga kabataan, at ang kawalan ng identidad. Ito ang mga palatandaan na ang pag-unlad ng nakaraang dalawang siglo ay hindi humantong sa isang panloob na kaunlaran at pagpapabuti ng kalidad ng buhay. Ang ilang sa mga palatandaang ito ay tanda rin ng totoong panlipunang pagkalugmok, ang tahimik na pagkasira ng mga bigkis ng pagsasama-sama at panlipunang pagkakaisa.
47. Dagdag pa, kapag ang midya at ang mundo ng dihital ay naging nasa lahat ng dako, ang kanilang impluwensiya'y magpapatigil sa mga tao upang matuto kung paano mamuhay ng matalino, mag-isip ng malalim at magmahal ng bukaspalad. Sa ganitong konteksto, ang mga dakilang pantas ng nakaraan ay nanganganib na hindi na marinig sa kabila ng ingay at pagkalito dahil sa labis-labis na impormasyon. Kailangang pagsikapang tulungan ang mga midyang ito upang maggsilbing pinagmumulan ng mga bagong pangkulturang pagsulong para sa sangakatauhan at hindi maging banta sa ating pinakamalalalim na yaman. Ang tunay na karunungan, bilang bunga ng pagsusuri sa sarili, pakikipagtalastasan at bukaspalad na pakikiharap sa pagitan ng mga tao, ay hindi nakakamit sa simpleng akumulasyon ng mga datos na sa dulo'y hahantong sa labis na karaga at pagkalito, na isang uri ng polusyon sa kaisipan. Ang tunay na pakikipag-ugnayan sa kapwa, sa lahat ng mga paghamong magkasama sila, ngayon ay malamang na mapalitan ng isang uri ng komunikasyon sa internet na nagbibigay-daan sa atin upang pumili o alisin ang mga ugnayang dahil gusto lang, kaya nagbubunga ito ng panibagong uri ng inimbentong emosyon na mas dahil pa sa mga aparato at mga palamuti kaysa sa kapwa at sa kalikasan. Ginagawa ng kasalukuyang midya na makipagtalastasan tayo at maibahagi ang ating nalalaman at minamahal. Ngunit may mga panahong tinatakpan nila tayo upang agarang madama ang mga sakit, mga takot at mga saya ng iba at ang kasalimuotan ng kanilang mga pansariling karanasan. Dahil dito, dapat mag-alala tayo na, kasabay ng nakapupukaw na posibilidad na iniaalok ng mga midyang ito, maaaring lumitaw ang isang malalim at malumbay na kawalan sa usapin ng ugnayan sa bawat isa, o kaya'y madama ang nakapipinsalang pag-iisa.
V. HINDI PAGKAKAPANTAY-PANTAY SA DAIGDIG
48. Ang kapaligiran ng tao at ang likas na kapaligiran ay sabay na nasisira; hindi natin lubusang nilalabanan ang pagkasira ng kapaligiran maliban na lang kung tututukan natin ang mga sanhi kaugnay sa tao at panlipunang pagkasira. Sa katunayan, ang pagkasira ng kapaligiran at ng lipunan ay nakaaapekto sa mga pinakamadaling matamaang mga tao sa planeta: "Ipinakikita ng araw-araw na karanasan at syentipikong pananaliksik ang malalang epekto ng lahatang pag-atake sa kapaligiran ay pinagdurusahan ng mga pinakamahihirap". [26] Halimbawa, ang pagkasira ng mga reserba ng pangisdaan lalo na't nasasaktan ang mga maliliit na pamayanan ng pangisdaan nang walang pamamaraan kung paano mapapalitan ang mga likasyamang iyon; ang polusyon sa katubigan na nakaaapekto sa mga mahihirap na hindi makabili ng nakaboteng tubig; at ang pagtaas ng dagat na pangunahing nakaaapekto sa mga naghihirap na populasyon sa tabingdagat na wala nang mapuntahan. Ang epekto ng kasauluyang kawalang ng balanse ay nakikita rin sa maagang pagkamatay ng maraming mahihirap, sa mga labanang sumiklab dahil sa kakulangan ng mga likasyaman, at iba pang mga problemang hindi sapat upang talakayin sa mga usapang pandaigdigan. [27]
49. Kailangang sabihin, sa pangkalahatan, may munti sa pamamaraan ng malinaw na kamalayan sa mga problemang lalong nakakaapekto sa mga pinabayaan. Gayunman, sila ang mayorya ng populasyon ng planeta, bilyun-bilyong katao. Sa mga araw na ito, sila'y binabanggit sa mga talakayang pang-internasyunal, pampulitika at pang-ekonomya, ngunit kadalasang may pag-aakalng ang kanilang problema'y isa lang bungang-isip, isang usaping nadagdag nang hindi kasama sa tungkulin o sa isang pamamaraang pahapyaw, kung hindi ituturing lang na ginarantiyahang pinsala. Sa katunayan, kapag nasabi na at nagawa lahat, kadalasang sila'y nananatili sa ilalim ng salansan o nakatago lamang. Ito'y dahil sa ilang katotohanang ang karamihan ng mga propsyunal, tagalikha ng opinyong publiko, midya ng komunikasyon at sentro ng kapangyarihan, na nasa mayayamang kalunsuran, ay napakalayo sa mga mahihirap, at halos walang direktang pakialam sa kanilang mga problema. Naninirahan sila at nangangatwiran sa mga maginhawang posisyon sa mataas na antas ng kaunlaran at sa kalida ng pamumuhay na di kayang abtutin ng mayorya ng populasyon ng daigdig. Ang kawalan ng pisikal na pakikiharap, na pinalalala pana-panahon ng paghihiwalay ng ating mga lungsod, ay maaaring humantong sa pagiging manhid ng budhi at sa may kinikilingang pagsusuri na kinaliligtaan ang maraming bahagi ng reyalidad. Sa pana-panahon, ang kaugaliang ito'y umiiral ng sabay kasama ang retorikang "luntian". Gayunman, sa ngayon, dapat nating mapagtanto na ang tunay na pang-ekolohikal na pamamaraan ay palaging nagiging panlipunang pamamaraan; dapat ipasok dito ang usapin ng katarungan sa mga balitaktaan hinggil sa kapaligiran, upang kapwa marinig ang panaghoy ng daigdig at ang panaghoy ng mahihirap.
50. Imbes na lutasin ang mga suliranin ng mahihirap at pagnilayan kung paano magiging iba ang daigdig, ang ilan ay nagapanukala lamang ng pagbabawas ng panganganak. May panahong ang mga papaunlad na bansa ay nahaharap sa mga anyo ng pandaigdigang panggigiit kung saan ang mga pang-ekonomyang tulong ay nagiging batayan sa mga tiyak na polisiya hinggil sa "reproduktibong kalusugan". Gayunman "bagamat totoo na ang hindi pantay na pamamahagi ng populasyon at ng naririyang likasyaman ay lumilikha ng balakid sa kaunlaran at sa sustenableng paggamit sa kapaligiran, ito'y dapat kinikilala upang ang demograpikong paglago ay lubusang katugma ng kaunlarang mahalaga at ibinabahagi". [28] Ang paninisi sa paglago ng populasyon imbes na ang matindi at selektibong konsumerismo sa bahagi ng ilan, ay isang pamamaraan upang tanggihang harapin ang mga usapin. Pagtatangka iyon na gawing ligal ang kasalukuyang modelo ng distribusyon, kung saan naniniwala ang minorya na may karapatan silang gumamit sa paraang hindi magiging pangkalahatan, dahil hindi kaya ng planetang lamnin ang mga produktong basura ng naturang pagkonsumo. Bukod doon, alam natin ang humigit-kumulang sangkatlo ng lahat ng nalikhang pagkain ang itinatapon, at "saanman natatapon ang pagkain, ito'y tila baga inumit sa hapagkainan ng maralita". [29] Gayunpaman, dapat bigyang pansin ang mga pagkahindi-balanse ng densidad ng populasyon, sa antas-nasyunal at pandaigdigan, pagkat ang pagtaas ng pagkonsumo ay hahantong sa masalimuot na kalagayang pangrehiyon , bilang resulta ng pagtutulungan sa pagitan ng mga problemang nakaugnay sa pangkapaligirang polusyon, transportasyon, paglunas sa basura, pagkawala ng likasyaman at kalidad ng buhay.
Itutuloy...
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento